Green Stars MU14 wint in Leiderdorp

LEIDERDORP – Op zaterdag 10 november won Green Stars MU14 in en tegen concurrent BV Leiderdorp met 46-48.

Het heeft ruim een week geduurd voordat we geestelijk in staat waren om het verslag van deze wedstrijd te schrijven. Want mensen, wat was dit een heftig potje basketball. In twee uur twee decennia ouder, als coach. Daarna veel mediteren om alles weer tot rust te brengen. Deelnemen aan groepstherapie met andere Coaches Van Spannende Wedstrijden om ervaringen te delen. Zaken een plekje geven. En dan pas het verslag schrijven.

Want deze wedstrijd verdient dus wel een verslag.

Waar moeten we beginnen? Nou ja, in Leiderdorp, dan maar. Daar speelden op zaterdag 10 november de Green Stars MU14 tegen directe concurrent BV Leiderdorp om het winterkampioenschap. In sporthal De Bloemerd, om half acht ‘s avonds. Tribune vol met ratelend Leiderdorps publiek. Het geluid wat dit publiek produceerde was een kruising tussen nagels op een schoolbord, een kudde tetterende olifanten die zijn losgelaten in een lampenwinkel en dat geluid wat ouders maken als ze je telefoonrekening zien. Herrie dus. En dat is best intimiderend, als je gewoon een MU14 bent en een potje komt basketballen. Mentaal zwaar, om door het geluid heen te spelen. De Green Stars deden dit. En hoe.

Verder hadden we twee scheidsrechters. En die floten. Regelmatig. Geen idee welke regels gehanteerd werden, maar niet die van basketball. Alsof ze een spelregelboekje hadden opgedoken in Narnia. Of floten volgens de regels van zwerkbal. Moesten de Green Stars dus ook negeren. Op dit niveau moet je spelen met de instelling dat scheidsrechters niet bestaan. Ongeacht wat er wel en niet gefloten wordt, gewoon doorspelen want je doet er toch niets aan. Zelfs als de scheidsrechter enthousiast een fout fluit en naar de tafel mompelt “fout nummer 24” en Manon -die onder nummer 24 speelde- op dat moment verbaasd opkijkt vanaf de reservebank. Zo’n wedstrijd was het. Dat je zelfs fouten kon krijgen als je op de bank zat te keuvelen over of je nou toch alsjealsjealsjealsjeblieft op woensdag mag spelen tegen de jongens. Het antwoord daarop is trouwens ‘nee’, met een heel streng gezicht. Maar dat terzijde. Toen vriendelijk werd aangegeven dat de speelster op de bank toch echt niet betrokken was bij de situatie op het veld, antwoordde de scheidsrechter: “Oh. Okee. Dan krijgt 31 hem.” Top. Die stond wel in het veld. Dus dat had zomaar gekund, dat die een fout maakte.

Even snel wat cijfertjes om een beeld te vormen van de wedstrijd.

Green Stars mocht 12 vrije worpen nemen. BV Leiderdorp 47. Jup. Daar staat 47. Daarvan schoten ze er 24 raak en met een eindscore van 46 betekent dat dus dat de wedstrijd vooral spannend bleef door de vele vrije worpen die de thuisploeg mocht nemen.

De 11 speelsters van Leiderdorp kregen in totaal 15 fouten tegen. De 11 speelsters van Green Stars kregen er 38 tegen. Eugenie, Manon, Josje, Eva en Leila hadden allemaal vijf fout. Volkomen terecht. Hadden ze maar niet zomaar op het veld moeten gaan staan.

Maar goed. Dit is maar één kant van de wedstrijd. Er is meer. Veel meer.

Want wat waren de Green Stars aan het knokken. Allemaal. Inge. Kaja. Nicole. Nienke. Emmely. Eva. Josje. Manon. Eugenie. Leila. Gabriella. Dat waren de elf die het hebben gedaan. Elf speelsters die met elkaar, als team, moesten bikkelen om de storm van BV Leiderdorp te doorstaan. En dat deden ze. Waar verkeerde beslissingen werden gemaakt, werden deze door teamgenoten hersteld. Als er gescoord werd, werd er gescoord als team. Als er verdedigd werd, werd er verdedigd als team. Als er water gedronken werd, werd er water gedronken als… uh… nee, dat is onzin. Dat deed iedereen gewoon zelf. Wat dan? Dat jij water wil drinken en dat je tien teamgenoten dan de bidon omhoog houden voor je, of zo? Natuurlijk niet. Dat zou echt raar zijn. En onpraktisch. Water drinken deed iedereen gewoon zelf. Maar de rest? Als team. Iedereen gunde het elkaar, want iedereen begreep dat we in Leiderdorp alleen een kans maakte als we met z’n elven schouder aan schouder de strijd in zouden gaan.

Instructies waren niet ingewikkeld. Geen lastige lijnen, complexe manieren van verdedigen, ingewikkelde tactieken. Nope. Belangrijkste opdracht: win de wedstrijd in de verdediging. Verdedig de longen uit je lijf, help elkaar als de ander gepasseerd wordt en grijp rebounds alsof er gratis tickets voor een weekendje kerstshoppen in Londen in de bal zitten. Dat deden de Green Stars fenomenaal. Van de 46 punten van Leiderdorp zijn er maar 22 gemaakt uit schoten en lay-ups. Dat zijn 11 geraakte ballen, in een hele wedstrijd. De rest was vrije worp. Kortom: de verdediging zat potdicht. Klasse. Applaus. Zo moet dat, een wedstrijd winnen vanuit de verdediging.

De aanval was ook niet ingewikkeld. Zodra we de bal veroverd hebben razendsnel over de middenlijn met de bal en speelsters, voordat Leiderdorp klaar stond. Als daaruit niet gescoord kon worden, de bucket vrij houden, goed rondpassen en naar de basket snijden. Resultaat: 48 punten, waarvan slechts twee uit vrije worpen. Kortom, wij wisten 24 ballen door de basket te gooien, ruim twee keer zoveel als Leiderdorp.

Waarmee we maar willen zeggen dat het verschil in spel veel groter was dan de stand van 46-48 laat zien. Green Stars domineerden. In de lastigste wedstrijd tot nu toe. Met fanatiek publiek. In de hal van de tegenstander. Dan ben je als team een baas. Deze wedstrijd vergeten we niet snel meer. Praten we over tientallen jaren nog steeds over. Weet je nog? Toen in Leiderdorp? Toen waren we met elkaar de beste van het hele universum. En dan glimlachen, in de verte staren met ogen vol herinneringen en trots zijn op waar je toe in staat bent als je met je hele hart ergens voor gaat als groepje meiden.