‘S GRAVENZANDE – Slingers! Feest in de straten! Toeters, en natuurlijk ook bellen! 24-uurs polonaise! Speelsters die ik elkaar vol emotie in de armen vallen. Een coach die met shirt over het hoofd als een gek rondjes op het veld loopt en wildvreemden een high five geeft. Uitzinnig publiek met wapperende spandoeken en Bengaals vuurwerk. Cameraploegen die over elkaar struikelen om speelsters te interviewen. Een tsunami van champagne (kinder, zonder alcohol, uiteraard) en confetti.
Jawel, de Green Eagles/Westland Stars MU18 hebben gewonnen. Thuis van Zoebas, met 54-38. Ja, inderdaad, daar mag u best even een bewonderend applausje voor geven.
Wel was er een moeizame eerste helft (ruststand 18-19 voor Zoebas) vanwege een nieuwe tactiek die de Green Stars-meiden zelf hadden verzonnen: als je gewoon vrije ballen mis gooit en de rebound pakt, kun je nog een keer mis gooien. Vet cool. De Green Stars werkten hard in de verdediging, sprintten op de fast break en speelden met vlagen goed aanvallend basketball, maar weigerden de bal er in te gooien. Als elke gemiste bal de verenigingen een euro had opgeleverd, hadden we een paar NBA-spelers voor de eerste herenteams kunnen aanschaffen. We vergaten ons goede (team)spel te belonen met scores, daar kwam het op neer.
In de tweede helft gingen die ballen er wel in. De spirit zakte bij Zoebas steeds verder weg. Vooral ook omdat zij de rebounds die zij in de eerste helft nog wel pakte, nu niet meer in handen kregen. De Eagles/Stars grepen rebounds alsof er gratis VIP-kaarten voor One Direction in zaten. En er werd, in tegenstelling tot de eerste helft, gesprint als we een rebound of steal hadden. Dat werkt qua aanval makkelijker dan vol bewondering toekijken hoe Zoebas de verdediging neer zet, kwamen we achter. En dat niet alleen, ook als we een bal kwijt waren, renden alle speelsters terug de verdediging in om de boel af te sluiten. Zoals we al zeiden, goed basketball, 100% inzet, een hoop spelplezier en het zag er nog redelijk verzorgd uit ook allemaal. Uiteraard nog zat zaken waar we kunnen verbeteren, maar we zitten op de goede weg.
O ja, de speelsters. Danisa deed het dribbelwerk. Had de bal aan een touwtje. Soms doken drie Zoebassies boven op Danica, zag niemand door de stofwolk meer wat voor verschrikkingen zich afspeelden in de kluwen zwart-oranje zwiepende armen en iedereen hield zijn hart vast voor hoe bont en blauw Danisa uit het geweld tevoorschijn zo komen. Om na enkele seconde een geconcentreerde Danisa vrolijk dribbelend uit de klomp Zoebas-speelsters tevoorschijn te zien komen en een mooie pass te zien afleveren op insnijdende medespeelsters. Zes punten en, eerlijk geteld, een miljoenmiljard assists.
Topscoorders werden Naomi (19 pt), Anysa (12 pt) en Suzanne (8 pt), onhoudbaar vanwege snelheid (Naomi) of reboundpower & lengte (Anysa en Suzanne). Naomi schoot er weer een paar onmogelijke ballen in. Van die ballen die, als ze omhoog gaat voor het schot, iedereen al opgeeft. Zeggen ze: “die gaat er dus nooit in. Laten we maar weggaan. Kom, affluiten, tassen inpakken en baskets opruimen, die bal is echt onmogelijk.” Waarna de bal vervolgens de basket in stuitert en Naomi wegloopt met een blik alsof ze elke dag nog voor het ontbijt tien van zulke ballen raak gooit. Anysa en Suzanne stonden dusdanig hard te rebounden en ‘tweede kans schoten’ er in te gooien, dat in de rust de borden vervangen moesten worden vanwege slijtage. Rekening volgt nog.
De Zoebas-speelsters die verdedigd werden door Danielle, Sally, Salo en Stephanie verdienden zoveel medelijden, dat er nog tijdens de wedstrijd een gironummer voor werd geopend voor mensen die met geld hun steun wilden betuigen. Is ook niet leuk, zo’n line-up van Daan, Sal, Salo en Steef waar je langs moet als je wilt scoren. Als jij rugnummer 22 hebt en je hoort Salo zeggen “ik heb nummer 22”, kun je het beste ter plekke besluiten om van basketball af te gaan en lid te worden van een jeu de boules-vereniging, zodat je af en toe nog eens een bal in je handen hebt. Dan is er nog Danielle, die ballen zo hard blockt dat de bal vergaande plastische chirurgie nodig heeft. Stephanie (beste vrijeworpschutter met 3 uit 4 vrije worpen raak) heeft het talent om met haar verdediging lachend iemand een levenslang trauma te bezorgen met haar talent om zich op losse ballen te duiken en sprongballen af te dwingen. En Sally stond te verdedigen alsof elke Zoebas-speelster iets lelijks had gezegd over haar tweelingzus, qua vuur in de ogen.
Kortom, iedereen had een essentiële rol in deze overwinning. Haal er eentje af met een blessure of slechte smoes en de wedstrijd had een stuk moeilijker geweest voor de anderen. Teamspel, de ander de spotlight gunnen en knokken tot de knieschijven zichtbaar zijn, dan win je zomaar ineens wedstrijden. O ja, en gelijk scoren als je vrij staat onder de basket in plaats van eerst drie keer mis te gooien helpt ook. Eens kijken of we hierop verder kunnen bouwen.
Comment here
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.