SOEST – Eindelijk was de wedstrijd daar. De finale van het Rayon. Eén wedstrijd die heel het seizoen als doel was gesteld door de dames van Green Eagles, alles draaide om het halen en het winnen en daarmee rayon kampioen te worden. De tegenstander was Utrecht Bulls, een team met lange speelsters wat toch wel knap en een beetje verrassend boven Leiden was geëindigd in de andere poule van de hoogste klasse van het rayon, hiermee waren de Utrecht Bulls in de kruisfinales niet aan de Green Eagles (die ook eerste waren) gekoppeld.
Zo troffen beide bovenstaande teams elkaar zondag in de finale, gespeeld op neutraal terrein in Soest. Bijna een thuiswedstrijd voor Utrecht maar voor de Maassluise aanhang een lange rit. Toch waren ze met velen. Het blijft een mooi gezicht: een tribune vol met Eagles-fans in Soest, zelfs meer fans dan er voor het vlak bij huis spelende Utrecht Bulls waren.
Dan naar de wedstrijd: Uiteraard was er spanning bij alle speelsters. De tijd voor warming up was lang, daarna werden de speelsters per persoon voorgesteld aan veel publiek, en dan moet je starten in de wedstrijd van het jaar. Helaas was dit toch een beetje te veel voor beide teams want de eerste 5 minuten waren niet goed. Met een stand van 2-3 voor de Bulls misten beide teams veel ballen. Wat de dames uit Utrecht echter gelijk deden was hard spelen. De beide scheidsrechters lieten dit vanaf de eerste minuut toe en de Eagles werden echt afgetroefd en leken hier niet doorheen te komen. Met rommelig basketbal en alleen wat individuele acties werd er nog een beetje gescoord en eindigde het eerste kwart 13-13.
Het tweede kwart ging precies als het eerste: Bij de dames uit Maassluis was er weinig rust, weinig organisatie, en vooral heel weinig goede rebounds. De spanning zorgde ervoor dat de Eagles telkens net te laat waren en niet in het spel kwamen. Ondanks dat was er een ruststand van 28-30, waarmee de wedstrijd helemaal open was. In de rust waren de Eagles echter te neer geslagen door het eigen spel. Typisch was de blijdschap van de Bulls bij deze stand: de wedstrijd ging zoals zij wilden en zij ontregelden het normaal goed spelende Green Eagles. Behalve Daisy Otto, die vanuit haar eigen positie goede dreiging had, was niemand voldoende geweest. Het moest anders in de tweede helft. Het moest zoals dit team altijd speelt; vanuit de verdediging. Dan komt de aanval vanzelf en speel je de spanning weg. Dus nu wel in de pass-baan verdedigen, ruimte maken voor de rebound en echt druk zetten op de dribbelende mensen.
Helaas begon het derde kwart nog steeds niet goed. De eerste Eagles aanval was typerend (en mis) en iedereen begon zich zorgen te maken. Utrecht Bulls liep uit en bij een 28-34 stand werd het penibel voor de Eagles. Toch was dit niet langer hetzelfde als de eerste helft. De dames gaven nu al echt meer druk in de verdediging al duurde het iets te veel (spannende) minuten voordat dit iets op begon te leveren.
Willeke Bruins brak de ban. Met 7 punten op rij knalde zij dat laatste beetje benodigde vertrouwen in de ploeg. De verdedigende druk van alle vijf de speelsters begon uit te betalen en Marloes van Zeijl en Roos Jordans konden met enkele steals de aanval van Utrecht Bulls verstoren en scoren. Mirjam van Rijn en Renate Warffemius begonnen alle rebounds op te pakken (zowel verdedigend als aanvallend) en het wedstrijdbeeld draaide. Eindelijk kwam het spel van dames 1 echt naar voren. Veel druk, veel power en zo de tegenstander hard laten werken voor iedere pass. Vandaaruit ontstaat er vertrouwen en komen de aanvallen opeens wel goed uit. Iedereen kwam nu wel goed vrij en de Eagles maakten een goede run naar de eerste echt voorsprong sinds minuut 1, stand 50-45.
Het laatste kwart gingen de dames terecht positief in en na scores op rij van Mirjam, Roos en Suzanne van Driel (die lang op de bak had gezeten doordat zij al begin tweede helft 4 fouten had) kwamen de Eagles op 47-58 en leek de wedstrijd beslist te gaan worden. Op dat moment knalde de guard van Utrecht Bulls er een belangrijke driepunter in. De Bulls pakten dit gelijk aan en kwamen terug tot 54-60. Na twee spannende minuten maakte Willeke een mooie driepunter waarmee zij een hele goede tweede helft bekroonde. Het gat was nu echt geslagen en na vele fouten van de Bulls werden de vrije worpen geraakt door de Eagles en was er de laatste minuut met een stand van 54-66.
Dit moment moet even apart genoemd worden, want het hele (fantastische) Eagles publiek ging staan en klapte gedurende die laatste minuut. Door de vrije worpen (waarbij de tijd stil staat) duurde dit wel enkele minuten wat een geweldige ervaring en een kippenvel moment opleverde voor de meiden. Echt mooi. De overwinning en de bekroning op een heel mooi seizoen waren binnen: 70-54. Het feest kon beginnen.
De belangrijkste speelsters van deze wedstrijd zijn genoemd maar het hele team heeft dit mogelijk gemaakt gedurende het seizoen op alle trainingen en wedstrijden. Deze prestatie is zeker ook van Esther Jong, Fleur van Baalen, Anouk van der Kooij en Annemarie Vaissier! Op naar volgend seizoen, op naar de landelijke promotiedivisie!!
Comment here
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.