WIJK BIJ DUURSTEDE – Na de reis naar Wijk bij Duurstede met U14-1 (lees hier) waren we op alles voorbereid. De week ervoor was er even wat stress over het vervoerd maar snel bleek maar weer hoeveel betrokken ouders er toch zijn in dit team en konden we de vader van Pepijn deze ‘walk-about’ besparen en weer naar huis sturen. Daar was dan wel even een misverstandje door de coach aan vooraf gegaan over hoeveel achterbanken de auto van Finns vader nou precies heeft. Met Elisa’s vader als chauffeur, moeder en vriendin als supporters en dankzij de flexibiliteit van Emre’s vader kwam het gelukkig allemaal goed. Sowieso vervulde de laatste een cruciale rol want na een gesloten bar en een afgesloten koffie-apparaat ontdekte hij de kantine van de korfbal vereniging die wel gewoon open was.
In de zaal hadden we dezelfde vriendelijke scheidsrechter als eerder met U14-1 en om hem vóór te zijn deed de Eagles coach het voorstel om zijn team wat strikter te fluiten dan Bourgondië. Het verwachte krachtsverschil kwam echter niet uit de verf want de bal wilde er bij ons niet in en bij Bourgondië wel, waardoor we pas in de laatste minuut door een scores van Pepijn en Zoë van een 6-4 achterstand naar een voorsprong van 6-8 kwamen. Desondanks bleven de spelers rustig en vertrouwden op de goede afloop. Dat dit geen hoogmoed bleek in de tweede periode. Met rebounds en een echte centermove van Finn, vrije schoten van de kop van Emre, drives van Merel en Zoë kwamen we snel op 22 puntjes. Bovendien belette Merel de nummer 9 het scoren en lette de rest ook goed op in de verdediging. Nadat Pepijn erin kwam voor Finn gooide hij er ook nog 6 punten in met de score van Elisa kwamen we deze helft op een tussenstand van 10-30 in ons voordeel.
De tweede periode gingen we lekker door. Guards Rik, Merel en Emre dribbelden de bal op, passten de bal naar forwards Elisa, Zoë en Finn S., die gingen naar het bord en dat leverde meestal een rebound op voor Finn of Pepijn. Daar werd misschien wel eens een foutje bij gemaakt maar ook zonder p’s ging de bal er niet altijd in één keer in. Gelukkig konden we vandaag daar veel in oefenen dus volgende keer gaat dat vast weer beter.
Emre maakte zelf ook nog puntjes met drives en zijn schot, Merel probeerde de centers direct aan te spelen en Elisa keek voor haar afstandsschot. Zo was er genoeg variatie in het spel om het leuk te houden speelden we lekker door om er bij 20-63 mee te stoppen. We werden gecomplimenteerd door de scheidsrechter voor ons zeer sportieve spel en de positieve coaching – dat niet echt een prestatie is vanwege het goede spel en de getoonde progressie.
Na een bakkie bij de korfbal, een poging om Elisa’s vriendin bij het team in te lijven (mislukt vanwege dansen, paardrijden en -naar later bleek- de reisafstand vanaf haar woonplaats Hellevoetsluis) haastten we ons terug om bij de U14-1 in Maassluis aan te sluiten.
Pepijn en Finn maakten 21 respectievelijk 20 punten. Emre 8, Elisa 6, Merel 4 en Zoë 2.
