MAASSLUIS – Slechts 6 spelers bij de Waterdragers tegen 9 van de Green Eagles: alle aanleiding om full-court press te spelen en er een slijtageslag van proberen te maken. Het begin was gelijk sterk en na 6 minuten stonden we met 10-2 voor met de scores mooi verdeeld over Dagmar, Sanne, Merih en Pim. Waterdragers was niet van plan zich naar de slachtbank te leiden en werd, tegen het gemene aan, feller in de verdediging. De aanvallen van Waterdragers leken op wat wij juist getraind hadden deze week want met lange passes over de verdediging heen liepen ze eenvoudige lay-ups. Toen de kleine maar handige nummer 8 er twee scores inlegde stonden we inmiddels achter met 13-14. Hierna kreeg Wouter de taak hem te verdedigen en werd hij inderdaad meer aan banden gelegd. De scores gingen hierna over en weer. Het lengtevoordeel hield ons in de wedstrijd wat leidde tot scores onder het bord van Dagmar, Merel en Merih. Dit hadden er nog meer kunnen zijn als we wat makkelijker de middellijn waren overgekomen en niet als een magneet naar de beste verdedigers toe gingen dribbelen. Anderzijds waren de mensen voorin ook niet altijd aanspeelbaar waardoor er soms niets anders opzat dan te blijven dribbelen onder hoge druk. De tweede helft begon met een voorsprongetje van 23-21 en nadat de coach zijn teleurstelling had uitgesproken over de beleving van het warmlopen werd er toch wederom hard werkend in de verdediging gestart. Joshua zocht vaak de drive naar het bord maar was ongelukkig in de afronding. Eén keer zelfs zo ongelukkig dat hij na een zwik met de enkel naar de kant moest (de coach van Waterdragers schatte dit ernstiger in dan het gelukkig was, toen hij Joshua’s schoen wilde uit doen om zeker te weten dat “er geen bot uitsteekt”). Na hervatting van de wedstrijd wist Frank, ondanks de last van zijn linkerschouder, tweemaal te scoren vanaf links en zo werd de voorsprong aan het begin van het laatste kwart uitgebreid naar 5 punten. Als we de vrijstaande Sanne hadden kunnen bereiken had de voorsprong zeker nog groter geweest. Aan de kant van Waterdragers was het nummer 8 die groeide en groeide in de wedstrijd. Vaak wist zich pivoterend in de bucket in een goede schotpositie te manoeuvreren en zo als kleinste van het veld toch onder het bord te scoren. Het duurde tot aan de laatste minuten voordat we dat konden afstoppen. Dat was dan dankzij een combinatie van Wouter die hem goed vóór zicht hield en Dagmar die dan van achter de bal eenvoudig kon wegtikken. Minder goed was het uitblokken waardoor hij vaak alsnog een tweede kans kreeg.
Nadat Pim, begeleid door onze behulpzame voorzitter, met een verzwikte enkel naar de kant moest kwam Gene vaak aan de bal. Gene was de nu toch wel moe wordende Waterdragers steeds te snel af waarop hij dan maar foutief werd afgestopt. Dat leverde hem maar liefst 11 vrije worpen op, waarvan hij er menigeen wist te verzilveren. Merih stond uitstekend te rebounden in de laatste minuten en zo konden we de voorsprong verder uitbouwen naar een 50-42 eindstand.
De scores waren weer mooi verdeeld over meerdere spelers: Merih werd topscoorder met 10 punten. Dagmar, Sanne en Pim hadden elk 8 punten.