MAASSLUIS – 
Er was nog één wedstrijd te gaan voor de dames, tegen DAS uit Delft. Een team wat speelde om de final four kruisfinales te behalen, dus nog echt een leuke wedstrijd. Er was veel publiek, zowel voor de Eagles als voor DAS. Een goede setting dus.
Daarnaast was het niet alleen de laatste wedstrijd van dit seizoen, maar ook de laatste wedstrijd van de dames onder coach Jeroen Derksen, en dat na 9 jaar! Iets wat, vooral in de ogen van de coach zelf, extra bijzonder is aangezien de dames nog steeds beter worden en heel hard trainen en spelen. Dat is toch wel heel bijzonder na 9 jaar en iets waar Jeroen zelf zijn dames dankbaar voor is. Spelers fanatiek en gepassioneerd laten basketballen en beter laten worden en zijn is misschien wel het belangrijkste wat er is.
De wedstrijd begon gelijk goed van beide zijden met scores over een weer. Renate Warffemius liet zich gelijk gelden met enkele drives en een driepunter. Beide teams verdedigde zeer goed waardoor er lange aanvallen werden gespeeld en het spel goed heen en weer golfde. DAS liep wel uit, maar dit was vooral omdat de Green Eagles de ‘handen niet konden thuis houden’ en daarmee enkele echt onnodige fouten maakten, en dus DAS naar de vrije worp lijn stuurde.
Het tweede kwart ging dit beter, en met een fanatiek basket aanvallen en een echt wijde vijf-wijd aanval werd er goed gespeeld. Roos Jordans en Renate deden dit heel goed, waarbij Marloes van Zeijl iedere keer zeer goede loopacties had om vrij te komen en te scoren. De ‘lange dames’ van de Eagles scoorden bijna alles wat ze aangeboden kregen en ook de jonge Eva Kerkhoven liet zich wederom gelden. Door twee slordigheden liep DAS in de slotseconden nog van 8 naar 11 punten voorsprong uit, waarmee op zich een goede eerste helft ten einde kwam.
De tweede helft was wederom leuk om te zien voor het publiek. Er werd goed gespeeld en beide ploegen creëerden goede kansen. Fleur van Baalen was namens de Eagles moeilijk te stoppen en domineerde dit kwart met goede één tegen één bewegingen. Het blijft jammer voor het team dat Fleur 8 weken eruit lag met die enkel blessure, want voor de kerst was dit spel ook aal steeds meer te zien. Het bleef spannend en met een verschil van onder de tien punten leek alles mogelijk.
Toen gebeurde echter wat tekenend is voor de tweede seizoenshelft, het laatste kwart werd het goed werkende strijdplan niet goed genoeg meer uitgevoerd. En dat zat in de kleine dingen. Toch weer een keer slaan naar de bal, een slordige pass, een verkeerde optie nemen of juist de goede niet zoeken. Het is jammer want voor de kerst werd er drie keer gewonnen en dit ging gezien de stijgende lijn na de kerst meer worden. Het grote verschil is echter de personele bezetting. De dames hebben echt een blessuregolf gekend en nu leek het team dan nog redelijk compleet. Maar dan is het nog maar een krappe groep door de langdurige blessures van Daisy Otto en Nienke van Deijk. Je wilt het niet als excuus gebruiken, en de soms vijf, soms zes en nu zeven fitte dames speelsters hebben het super gedaan, maar het is telkens net niet genoeg om een overwinning binnen te slepen. De kleine dingetjes gaan dan net mis tegen het einde van de wedstrijd. In de ogen van coach Jeroen Derksen was het met één a twee echt fitte speelsters erbij dan ook zeker gelukt enkele van deze wedstrijden tegen de topteams binnen te slepen.
Fleur eindigde de wedstrijd die uiteindelijk werd verloren met 52-68 met 12 punten, gevolgd door Marloes met 11 en Renate met 10.
Zo komt er een einde aan een boven verwachting leuk en leerzaam seizoen, met veel vooruitgang. Zo kunnen de dames tegenwoordig als team nu allemaal een goede press neerzetten op promotiedivisie niveau, hun eigen opponent voor zich houden in de verdediging, de bal opbrengen met durf en is het spelinzicht en initiatief nemen sterk verbeterd.
Tot slot: dank voor de teammanagers Michiel Wildeman en Richard Otto, dank voor scout Rianda van Ast en dank voor het publiek!
Op naar een mooi 2016-2017!